ผ้าถักนิตติ้งที่เกิดจากการถักเข็มจำนวนมากเพื่อสร้างหลักสูตรและวนซ้ำในแนวนอนตลอดความกว้างของผ้า เทคนิคนี้ใช้ในการผลิตผ้าหลายประเภท รวมถึงผ้าเจอร์ซีย์ ผ้าริบ ผ้าน้ำวน ผ้าแจ็คการ์ด และผ้าอินเตอร์ล็อค นอกจากนี้ยังใช้เพื่อสร้างสิ่งทอชีวภาพหลากหลายประเภท รวมถึงอุปกรณ์พยุงหัวใจโพลีเอสเตอร์
กระบวนการถักวิปริต
ขั้นตอนแรกในกระบวนการถักวิปริตคือการจัดการเส้นด้ายเพื่อสร้างหลักสูตรและลูปในแนวนอนที่สร้างทับกัน (ดูภาพ) ผ้ามีฝีเข็มหลายประเภทและจำนวนเข็มที่ต้องใช้สำหรับเส้นด้ายหนึ่งเส้นขึ้นอยู่กับประเภทของลวดลาย
สี่เย็บพื้นฐาน
พื้นผิวที่พบมากที่สุดในผ้าถักคือตะเข็บถุงน่องแบบแบน . อย่างไรก็ตาม มีพื้นผิวที่หลากหลายในผ้าประเภทอื่นๆ เช่น ตะเข็บแบบถักและแบบน้ำวน ตะเข็บรัดถุงเท้า ริ้ว ตะไคร่น้ำและเมล็ดพืช และรูตาไก่เล็กๆ
มีเข็มหลายประเภทที่ใช้ในขั้นตอนการถักไหมพรมและไม่มีการจำกัดรูปแบบที่คุณสามารถสร้างได้ด้วยเทคนิคนี้ คุณสามารถใช้เข็มชุดเดียวหรือสองชุด และคุณสามารถเปลี่ยนความยาวของเข็มแต่ละชุดเพื่อเปลี่ยนพื้นผิวของผ้า
เมื่อใช้เข็มชุดคู่ จะมีเส้นด้ายสองแถวในแถวเดียวกัน และเข็มในแถวเหล่านี้ถักเป็นลวดลายบิดที่เรียกว่า การ์เตอร์สติช ผลลัพธ์ที่ได้คือผ้าที่มีพื้นผิวที่ซับซ้อน
ขั้นตอนต่อไปในขั้นตอนการถักไหมพรมคือการเลื่อนเข็มขึ้นและลงเพื่อสร้างแนวเย็บแนวตั้งที่ขยายในแนวนอนจากด้านหน้าไปด้านหลังของผ้า เมื่อตะเข็บแนวนี้ถูกสร้างขึ้น ตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่เข็มในแถวและผ้าก็เป็นรูปเป็นร่างแล้ว
สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่ากระสวยเคลื่อนที่โดยเฟืองแร็คแอนด์พีเนียน การเคลื่อนไหวนี้สามารถเป็นด้านเดียวหรือทั้งสองด้านของเครื่องจักร และยังสามารถทำได้ด้วยมือหากผู้ปฏิบัติงานไม่สามารถทำได้ด้วยเข็มชุดเดียว
นี่เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการสร้างผ้าที่มีพื้นผิวที่แปลกตาโดยไม่ต้องใช้เส้นด้ายมากเกินไป สิ่งนี้มีประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อคุณพยายามสร้างผ้าที่มีการออกแบบที่ซับซ้อนมาก
หลายรูปแบบในผ้าประดับ
รูปแบบแรกในผ้าประดับของการประดิษฐ์นี้มีลักษณะเด่นคือมีพื้นที่รูปแบบสีทึบซึ่งประกอบขึ้นจากเส้นด้ายห่อ C และ D ที่ถักอย่างอิสระ พื้นที่รูปแบบที่เหลือ 50 เกิดจากเส้นด้ายห่อ C ซึ่งขยายลงมาและรอบๆ ด้านซ้าย ด้านข้างของพื้นที่ประดับ 51 ในขณะที่พื้นที่รูปแบบที่สอง 51 ประกอบขึ้นจากเส้นด้ายพัน D ซึ่งขยายลงมาและรอบด้านขวาของพื้นที่ประดับ 51
